| pn | wt | sr | cz | pt | so | nd |
| 26 | 27 | 28 | 29 | 30 | 31 | 01 |
| 02 | 03 | 04 | 05 | 06 | 07 | 08 |
| 09 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 |
| 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 |
| 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 |
| 30 | 01 | 02 | 03 | 04 | 05 | 06 |
Świat zniknął, całe miasto zostało zalane białą, mleczną mgłą. Samochody zmniejszyły prędkość, ludzie zwolnili kroku, nagle życie zwolniło tempo. Gdy wyszedłem z domu nie widziałem nic oprócz bieli, czasem z mgły jak zjawa wynurzał się jakiś człowiek, mijał mnie i znikał spowrotem. Wiele z tak mijanych osób miało uśmiech na twarzy. Pewnie gdy mgła zasłoniła wszystko, co tak rozprasza naszą uwagę, to zobaczyli siebie. I zrozumieli. Odcięci nagle tym niezwykłym zjawiskiem od dnia codziennego, zrozumieli jacy są , zrozumieli siebie, poznali swoje błędy, znaleźli swoje sukcesy i porażki. Może teraz, wiedząc kim są, będą kimś lepszym, mam nadzieje.